De stralende zondag heeft plaats gemaakt voor een nieuwe avond als aankondiging voor een heldere en frisse nacht.

Vanavond grasduinde ik wat in een boekje met prikkelende citaten van filosoof René Gude. Een vriendelijke, bescheiden en vooral warme en menselijke denker. Een man die prachtig vanuit een oprechte, kwetsbare en authentieke verwondering in de wereld stond. Deze kwaliteit weerklonk in zijn woorden. Zonder opsmuk en alledaags, helder en treffend. Ik las deze woorden van hem en moest glimlachen:

Het vat zoveel samen: lichtvoetig en diepzinnig tegelijk. Hij benadrukt de kwetsbaarheid, broosheid, van onze zoektocht naar geluk. De broosheid schuilt in het gegeven dat geluk iets is dat we niet in hand hebben, we het niet kunnen controleren. Zouden we dat kunnen, dan is geen geluk maar de dood. Want het leven is er dan al uit vertrokken.

We kunnen het niet vangen en toch blijven we erop gericht. Want wat het ook is; het geeft uitdrukking aan een verlangen van ons. Dat verlangen volgen is gehoor geven aan een roep tot leven. En hoewel dat dan weer zeer serieus klinkt, wijst Rene ons erop: het volgen van het verlangen is een spel. En om de lichtvoetigheid – en daarmee misschien ook de verwondering – kracht bij te zetten, maakt hij er maar een spelletje van…

Speel het spel… zoek naar het geluk, de rust, de vreugde, de lust, datgene wat je hart vervult… maar besef met een glimlach hoe broos je onderneming is. Durf jezelf op het spel te zetten, om zo al spelende in het leven te arriveren…